Stotteren Bij Volwassenen (logoneurose) - Wat Is Het? En Wordt Het Behandeld? Oorzaken En Symptomen

2024 Auteur: Josephine Shorter | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 21:47

Stotteren bij volwassenen

Stotteren bij volwassenen begint vaak in de kindertijd. Incidentele behandeling is niet altijd nuttig. Daarom geven veel patiënten het gewoon op en accepteren ze de overtreding. In feite is het mogelijk om met logoneurose om te gaan, maar dit vereist veel inspanning.

De eerste vermeldingen van stotteren als een spraakgebrek zijn te vinden in oude archieven. Wetenschappers probeerden echter pas in de late 19e eeuw de aard van de ziekte te begrijpen. Tot die tijd waren er geen effectieve behandelingen voor deze aandoening. Dit komt door het feit dat stotteren niet vaak voorkomt en op zichzelf geen bedreiging vormt voor het menselijk leven. Bovendien was het erg moeilijk om het probleem op te lossen met behulp van de methoden die voorheen beschikbaar waren.

Zieke mensen bleven één op één met hun probleem achter. Dit leidde ertoe dat de persoon zich terugtrok, probeerde de communicatie met de samenleving te beperken. Dit was in de oudheid het geval, maar veel mensen zijn nog steeds geïsoleerd omdat ze niet weten hoe ze hun probleem moeten oplossen.

Daarom is het niet verwonderlijk dat een stotterend persoon zo min mogelijk probeert te praten, vooral in de aanwezigheid van vreemden. Pas in de 20e eeuw in de geneeskunde waren ze in staat om de betekenis van het probleem te beoordelen en begonnen ze mogelijke methoden om het op te lossen te bestuderen.

De moderne medische wetenschap beschouwt stotteren als een ziekte van neuropsychiatrische aard, maar met spraaksymptomen.

De behandeling omvat een individuele benadering van elke patiënt. Om de therapie succesvol te laten zijn, moeten de oorzaken van de overtreding worden geïdentificeerd en geëlimineerd.

Inhoud:

• Stotteren - wat is het?
• Stotterende symptomen
• Oorzaken van stotteren
• Stotterende diagnostiek
• Welke therapieën biedt de moderne geneeskunde?
• Behandelingskosten en duur
• Preventie en prognose van stotteren

Stotteren - wat is het?

Stotteren is het meest voorkomende type spraakstoornis. Het komt het meest voor bij kinderen tussen de twee en zeven jaar. Bij stotteren zijn er schendingen van de coördinatie in het werk van spraakspieren, ademhaling en stem, evenals de soepelheid en het ritme van spraak. Voor een gezond persoon is 7% van de bovengenoemde soorten spraakonderbrekingen normaal. Tekenen van stotteren zijn duidelijke vertragingen wanneer de frequentie van spraakonderbreking 10% of meer is, van een seconde tot een halve minuut. Tegelijkertijd treden convulsies op in de organen die deelnemen aan het spreken (tong, lippen of strottenhoofd).

In de meeste gevallen ontwikkelt stotteren zich vanaf de kindertijd (na 2-4 jaar). Gedurende deze periode is de spraak van het kind nog niet gevormd, onderscheidt de spraakfunctie zich door een aanzienlijke kwetsbaarheid, terwijl spraak zich het actiefst ontwikkelt.

Soms duurt deze ziekte enkele maanden en soms vele jaren. De meeste stotterende kinderen herstellen spontaan, in tegenstelling tot volwassenen die stotteren. Jongens stotteren vaker dan meisjes. Dit komt door de lagere emotionele stabiliteit van mannen.

Het is opmerkelijk dat bijna alle stotteraars vloeiend en zonder aarzelen kunnen spreken wanneer ze alleen zijn met zichzelf, praten met een denkbeeldige gesprekspartner, lezen met iemand in koor, emotioneel betrokken zijn, zingen, fluisteren, of de manier van spreken aanzienlijk veranderen. In een gesprek met vreemden, wanneer je voor een publiek spreekt, met haast, neemt het stotteren onmiddellijk toe. Dit kan worden verklaard door de emotionele stress en opwinding die een kind ervaart bij het communiceren met anderen. Maar in een vertrouwde, uitnodigende omgeving (meestal met familie en vrienden) is stotteren bijna onmerkbaar.

Stotterende symptomen

Tijdens de uitspraak van woorden wordt het gezicht van de patiënt vervormd door grimassen die hij niet kan beheersen. Tics zijn vaak zichtbaar op het gezicht. Dit is de term voor repetitieve spiertrillingen.

Het geluid dat een persoon wil maken, is alsof hij tegen een of ander obstakel aanloopt. Om het uit de keel te "duwen", moet de patiënt inspanningen leveren.

Stotteren kan twee vormen aannemen: tonisch en clonisch. In de tonische vorm van de overtreding strekt een persoon klinkers en sonore geluiden uit, maakt te lange pauzes tussen woorden, breekt geluiden binnen een enkele lettergreep.

De klinische vorm van de aandoening wordt gekenmerkt door herhaling van medeklinkers, lettergrepen of korte woorden.

Soms hebben patiënten een gemengde vorm van logoneurose. Ongeacht het type ziekte, de spraak van een persoon is altijd onderbroken, heeft een spastisch karakter.

Het stotteren dat zich bij een volwassene ontwikkelt, is een kenmerk van zijn externe spraak. Studies tonen aan dat de innerlijke spraak niet wordt verstoord. Ze zal niet lijden, zelfs niet als het externe stotteren een maximale mate van manifestatie krijgt.

Het feit dat de innerlijke spraak geen pathologische veranderingen heeft, wordt beschouwd als een sterk bewijs van de mogelijkheid van een volledig herstel van een volwassen patiënt.

Stotteren komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Zoals de statistieken laten zien, zijn er slechts twee vrouwen die stotteren op elke vijf mannen. Dit komt door de structurele kenmerken van hun hersenen.

Oorzaken van stotteren

Stotteren kan neurotisch zijn (in dit geval spreken ze van logoneurose), organisch en neuroseachtig. De arts zal tijdens een gesprek met een patiënt moeten nagaan of de patiënt voortdurend stottert, of dat het van tijd tot tijd gebeurt, wanneer bepaalde factoren een rol spelen.

Om de aard van de ziekte te bepalen, wordt de patiënt verwezen voor encefalografie van de hersenen. Als in de loop van diagnostiek overtredingen worden geconstateerd in het werk van de secties, wordt stotteren als organisch beschouwd. In dit geval zal een persoon stotteren, ongeacht externe factoren.

De redenen voor deze overtreding kunnen de volgende zijn:

• Uitgestelde beroerte, TBI en andere ziekten die verband houden met schade aan de motorische bol. In dit geval ontwikkelt stotteren zich als een complicatie van deze pathologieën.
• Een hersentumor. Het kan druk uitoefenen op zenuwimpulsen die naar het spraakapparaat gaan. Dit heeft invloed op de uitspraak van woorden en geluiden.

Logoneurose bij volwassenen kan het gevolg zijn van ernstige stress of een ernstige zenuwschok. Deze vorm van stoornis komt voor bij emotionele stress.

Neurotisch stotteren wordt merkbaar wanneer een persoon in een onbekende omgeving of met vreemden moet praten.

Soms is stotteren bij volwassenen tijdelijk. Het ontwikkelt zich na hevige schrik, tijdens een vlaag van woede, in een staat van hartstocht. Na een bepaalde tijd gaat het stotteren voorbij. Soms is het mogelijk om de overtreding het hoofd te bieden met een glas thee of zelfs een kleine dosis alcohol.

Logoneurose, die zich ontwikkelt tegen een achtergrond van stress, vereist vroegtijdige professionele hulp. Als het afwezig is, vormt zich een bepaald stereotype bij de patiënt. Stotteren wordt chronisch. Het zal worden gecompliceerd door een schending van externe spraak, stuiptrekkingen, tics, spiertrekkingen kunnen optreden. Psychisch ongemak neemt toe, wat de interacties met andere mensen negatief beïnvloedt.

Video: Snezhko R. A. vertelt over de oorzaken van stotteren:

Stotteren ontwikkelt zich zelden op volwassen leeftijd. Meestal achtervolgt dit probleem een persoon van kinds af aan. De redenen kunnen worden teruggebracht tot organische aandoeningen, tot neurotische pathologieën. Bij alle patiënten is dergelijk stotteren echter aanhoudend.

De behandeling wordt bemoeilijkt door het feit dat dit probleem vaak erfelijk is en de patiënt zelf al hardnekkige spraakstereotypen heeft gevormd. De therapie kan meerdere jaren duren. Als de patiënt voldoende geduld heeft om de behandelingskuur te voltooien, is zijn spraak volledig hersteld.

Stotterende diagnostiek

Diagnose van de ziekte valt onder de bevoegdheid van specialisten zoals: een neuroloog en een psycholoog. De diagnose is niet moeilijk, aangezien spraakproblemen zelfs voor een persoon zonder speciaal onderwijs hoorbaar zijn. Er wordt over stotteren gesproken wanneer de patiënt afwijkingen heeft in de spraak van zijn normale ritme en articulatie. Het is veel moeilijker om de oorzaken van de overtreding vast te stellen.

Soms wordt spraak gekenmerkt door intermitterende spraak bij mensen die geen last hebben van stotteren, dus de arts moet de stoornis zorgvuldig diagnosticeren. Het is belangrijk om de frequentie en duur van spraakonderbrekingen te beoordelen.

Hiervoor bestaat een speciale techniek. Het is bedoeld om de stops te tellen die voorkomen voor elke 100 woorden die een patiënt spreekt. Heeft hij geen last van stotteren, dan is het percentage onderbrekingen gelijk aan 7%. Bij mensen met logoneurose bereikt dit percentage 10% en zelfs meer.

Je moet ook letten op hoe lang de pauzes duren bij het uitspreken van woorden. Bij gezonde mensen zijn deze pauzes onmerkbaar, terwijl ze bij stotterende patiënten juist uitgesproken worden. Ze kunnen 1-30 seconden duren. In dit geval zijn de gezichtsspieren van de patiënt gespannen.

Welke therapieën biedt de moderne geneeskunde?

Om met stotteren om te gaan, moet u het probleem op een alomvattende manier benaderen. Bij het werken met een patiënt dient rekening te worden gehouden met psychologische, biologische en sociale aspecten.

De therapie vindt plaats in verschillende richtingen: medicamenteuze behandeling, logopedie en psychotherapeutische correctie.

Behandeling met geneesmiddelen

De medicijnen worden aan patiënten voorgeschreven om aanvallen te elimineren en neurologische reacties te stabiliseren.

De therapie wordt uitgevoerd met medicijnen zoals:

• Krampstillers en anticonvulsiva: Finlepsin, Midocalm, Magnerot. Ook wordt aangetoond dat patiënten vitamines van groep B (Milgamma) innemen.
• Kalmerende middelen die nerveuze spanning helpen elimineren. Dit zijn medicijnen zoals: Afobazol, Glycine, Grandaxin, Novopassit, Dormiplant, extract van valeriaan, citroenmelisse en moederkruid.

Logopedie geven

Door met een logopedist te werken, kunt u de stereotypen van spraak die in een persoon zijn ontwikkeld, elimineren, gewoonten verwijderen die de uitspraak van geluiden en woorden verstoren.

De behandeling wordt uitgevoerd in de volgende gebieden:

• De patiënt de juiste spraaktechniek leren, de ademhaling instellen. De patiënt wordt geleerd zijn eigen stem te beheersen, de juiste articulatie te ontwikkelen.
• Nieuwe spraaktechnieken uitwerken tijdens het lezen van verhalen en tijdens normale gesprekken.
• De gevormde vaardigheden tot automatisme brengen. Met de patiënt worden verschillende spraaksituaties uitgewerkt, ze leren hem emotioneel evenwicht te bewaren en om te gaan met moeilijkheden die zich voordoen bij de communicatie met andere mensen.

Het opgegeven behandelplan is indicatief. Logopedisten werken hun behandelmethoden voortdurend bij. Voor elke patiënt wordt het programma individueel samengesteld. De lessen kunnen in een groep worden gegeven. Soms wordt er bij elke patiënt persoonlijk getraind.

De methode van stotterbehandeling volgens L. Z. Harutyunyan wordt veel gebruikt. Volgens haar ontwikkelt de arts een nieuwe spraakmotorische vaardigheid bij de patiënt.

Psychotherapeutische correctie

Psychotherapeutische correctie vindt plaats op de volgende gebieden:

• Suggestieve beïnvloedingsmethoden. Ze komen neer op de hypnose waaraan de patiënt wordt blootgesteld. Het aantal sessies wordt individueel bepaald. Bij het werken met een persoon concentreert de arts zich op de emotionele sfeer, op de kenmerken van ademhaling, articulatie en bewegingen van het vocale apparaat.
• Rationele behandelingsmethoden. Ze komen neer op een gesprek met een persoon. Hun doel is om de patiënt te leren adequaat met zijn probleem om te gaan en hem een stimulans te geven om inspanningen te leveren om het op te lossen.
• Patiënteneducatie met automatische trainingstechnieken. Dergelijke vaardigheden zullen een persoon in staat stellen om in de toekomst zelfstandig psychologische hulp aan zichzelf te bieden.

Fysiotherapie is een van de aanvullende therapiemethoden. De oefeningen zijn gericht op het trainen van de spieren die verantwoordelijk zijn voor spraak. Ze hebben een positief effect op de werking van het zenuwstelsel.

Met ademhalingsgymnastiek voorgesteld door Strelnikova, evenals yogalessen, kunt u het resultaat consolideren. Aanvullende therapieën zijn onder meer acupunctuur en acupunctuur.

Alternatieve therapieën worden vaak gebruikt als aanvullende hulp voor mensen met stotteren. Tegelijkertijd moet een specialist worden geselecteerd die goede aanbevelingen en ervaring heeft met het werken met dergelijke patiënten.

Er zijn behandelingen voor stotteren waarvan niet is bewezen dat ze effectief zijn. Bijvoorbeeld gebed om stotteren. Als je wilt, kun je het lezen, maar het is niet aan te raden om hulp te zoeken bij specialisten die samenzweringen maken en er geld voor nemen.

Video: Snezhko R. A. spreekt over de ontoereikendheid van moderne methoden voor stotterbehandeling:

Behandelingskosten en duur

Als een persoon een 'professional' heeft ontmoet die voor een bepaalde vergoeding garant staat om hem te redden van stotteren met behulp van één hypnosesessie, dan moet een dergelijke belofte niet worden geloofd. Het probleem zal niet onmiddellijk kunnen worden opgelost, of het zal bij de minste emotionele opwinding weer terugkeren. Een persoon moet begrijpen dat stotterbehandeling een langdurig proces is dat een geïntegreerde aanpak vereist. Dit is de enige manier om het probleem radicaal op te lossen.

De voorwaarden worden op individuele basis met de arts besproken. Het hangt allemaal af van de kenmerken van het beloop van de ziekte. De basiscursus wordt teruggebracht tot een maand ziekenhuisopname. Dan zal hij op poliklinische basis nog eens 3-6 maanden en soms een jaar moeten worden behandeld. In sommige gevallen wordt de therapie elk jaar herhaald.

Wanneer de patiënt merkt dat hij erin slaagt een bepaalde drempel te overwinnen, raakt hij geïnspireerd, wat een uitstekende basis wordt voor verdere verbetering van de spraak. De kosten van de procedures verschillen per regio en land.

Indicatieve cursuskosten:

• 60-100 duizend roebel - Central Entertainment Centre Moskou.
• 50 duizend roebel - Central Entertainment Center Kiev.
• 55-60 duizend dollar - Israël, Hadassah-kliniek.
• 45-50 duizend roebel - MC Nadezhda, Minsk.
• 100 duizend roebel Healthy Speech Center, Yekaterinburg.

Omgaan met stotteren en het minimaliseren van de kans op een terugval van de ziekte is alleen mogelijk op voorwaarde dat professionals van verschillende specialismen met de patiënt samenwerken.

Preventie en prognose van stotteren

Preventie van stotteren komt neer op het zorgen voor psychische gezondheid. Het is onmogelijk om van stress af te komen, maar het is heel goed mogelijk om je eigen psyche en mentale balans te versterken.

Als een persoon merkt dat de geringste verstoringen in zijn spraak verschijnen, die op het hoogtepunt van emotionele opwinding toenemen, moet u contact opnemen met een arts. Op internet vindt u een specialist. De programma's die zijn ontwikkeld onder leiding van de volgende auteurs zijn succesvol: Asatiani N. M. en Vlasova N. A., Nekrasov Yu. B., Shklovsky V. M. Ze zijn allemaal gericht op een uitgebreide studie van de spraak van de patiënt en combineren verschillende gebieden: psychiatrisch, psychotherapeutische, neurologische, logopedie.

Als iemand aan stotteren lijdt, moet u dit probleem niet accepteren. Je moet een dokter zien, kwaliteitstherapie krijgen en graag communiceren met andere mensen.

Artikel auteur: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. therapeut

Opleiding: Moscow Medical Institute. IM Sechenov, specialiteit - "Algemene geneeskunde" in 1991, in 1993 "Beroepsziekten", in 1996 "Therapie".